اجازه پدر برای کار کردن فرزند دختر و پسر چه تفاوت های دارد؟ اشتغال به کار و دستیابی به استقلال مالی و گاهی نیز زندگی مستقل، یکی از خواسته‌های مهم جوانان در دنیای امروز است. اما در مسیر زندگی مستقل و استقلال مالی یک سؤال مهم مخصوصاً برای دختران جوان به وجود می‌آید. که آیا برای اشتغال به کار نیاز به اجازه پدر وجود دارد؟  آیا بدون اجازه پدر کار کردن امکان‌پذیر نیست؟ در ادامه این مطلب و در این مقاله قصد داریم به این پرسش مهم پاسخ دهیم. با ما همراه باشید.

اجازه پدر برای کار کردن فرزند

یکی از پرسش‌های مهم به‌ویژه برای دختران جوان این است که آیا برای اشتغال به یک کار نیازمند دریافت اجازه از پدر هستیم؟ و بدون اجازه امکان قانونی نداریم تا فعالیت مالی داشته یا شاغل شویم؟ پیش از پاسخ به این پرسش باید بگوییم که سرپرستی و حضانت و تأمین نیازهای زندگی اعم از مالی و غیرمالی فرزندان، چه دختر و چه پسر تا سن 18 سالگی به عهده پدر و مادر است. با این اوصاف می‌توانیم اخذ اجازه از پدر برای اشتغال به کار توسط فرزندان را به دودسته تقسیم کنیم. فرزندان زیر 18 سال و فرزندان بالای 18 سال.

فرزندان زیر 18 سال

همان‌طور که می‌دانید بر اساس قانون ایران دختران و پسران زیر 18 سال حق تصرف در امور مالی خود را ندارند. یعنی فعالیت‌هایی که مربوط به حقوق مالی فرزندان زیر 18 سال می‌شود. مثل خریدوفروش ملک یا رسیدگی به ارث آن‌ها یا حتی مدیریت حساب بانکی و افتتاح حساب و هر فعالیت دیگر مالی. با توجه به سن کم و به جهت صلاح آن‌ها بر اساس قانون تحت مدیریت و رسیدگی والدین یا در نبود والدین وصی یا قیم است.

بنابراین اشتغال به یک شغل و کار برای فرزندان چه پسر و چه دختر که کمتر از 18 سال دارند؛ حتماً باید با نظر والدین باشد. و با اجازه و رضایت پدر و مادر این امکان وجود دارد تا شما به مشغول به کار شوید. اما پدر و مادر قادر هستند تا از فعالیت و اشتغال به کار فرزند خود در بیرون از خانه جلوگیری کنند. علاوه بر رضایت والدین محدودیت‌های دیگری نیز برای انجام فعالیت شغلی برای افراد زیر 18 سال وجود دارد. هرچند شاغل شدن در زیر سن 18 سال چندان مرسوم نیست. نوجوانان در این سن اغلب به تحصیل می‌پردازند. و وظیفه تأمین نیازهای مالی آن‌ها بر عهده پدر و مادر است.

فرزندان بالای 18 سال

با توجه به آنچه تاکنون گفتیم تأمین نیاز افراد زیر 18 سال بر اساس قانون به عهده والدین یا وصی و یا قیم است. و نوجوانان زیر 18 سال اجازه تصرف در حقوق مالی خود را ندارند. به طبع افراد تا 18 سالگی تحت پوشش و حمایت مالی قرار دارند و نیاز به کار ندارد. اما بعد از سن 18 سالگی با توجه به قانون ایران شما یک فرد رشید و مستقل در نظر گرفته خواهید شد. که توانایی تصرف در امور مالی خود را دارد. و می‌توانید بدون نیاز به اجازه پدر، شاغل شوید.

پرسش مهمی که در این مرحله به وجود می‌آید این است که آیا دختران نیز بعد از 18 سالگی رشید محسوب شده و می‌توانند استقلال مالی داشته باشند؟ مسئله عدم نیاز به اجازه پدر برای کار، هم برای فرزندان پسر و هم برای فرزندان دختر است. به عبارت دیگر شما چه پسر باشید چه دختر بعد از سن 18 سالگی بر اساس قانون ایران رشید محسوب می‌شوید و برای فعالیت‌های مالی و غیرمالی خود نیاز به اجازه پدر ندارید. البته تنها در مسئله ازدواج دختر باکره، حتی اگر بالای 18 سال سن داشته باشد بر اساس قانون اجازه پدر یا جد پدری لازم است. و در سایر موارد تفاوتی میان پسر رشید بالای 18 سال و دختر رشید بالای 18 سال از نظر قانون وجود ندارد.

اجازه پدر برای کار کردن از نگاه اخلاق و دین

پیش‌تر گفتیم که انسان بالغ بالای 18 سال چه دختر و چه پسر بر اساس قانون ایران رشید محسوب می‌شود و قانوناً در انجام امور مالی و غیرمالی خود نیاز به کسب اجازه از پدر و مادر ندارد. اما کسب اجازه برای انجام کار در نگاه جامعه و از نظر اخلاق و حتی دین چگونه است؟

بر اساس عرف جامعه اجازه از پدر برای کار بیشتر جنبه اخلاقی دارد. حتی از نگاه دینی نیز اذن پدر و مادر برای کارهایی که فرزند انجام می‌دهد شرط نمی‌باشد. و تنها در مورد ازدواج دختر باکره اذن پدر با جد پدری شرط شده است. البته بر اساس اصول اخلاقی و رعایت حقوق پدر و مادر از نگاه دین و اخلاق لازم است تا فرزند کاری را که موجب آزار پدر و مادر می‌شود انجام ندهد. و موجب نارضایتی آن‌ها نشود.

به عبارت دیگر در نگاه اخلاقی و دینی لازم نیست برای انجام کارها از پدر و مادر اجازه بگیرید. اما اگر والدین از روی دلسوزی و مهربانی و برای مصلحت فرزند خود او را از انجام کاری نهی نمایند. در این صورت اگر انجام آن کار موجب ناراحتی و اذیت پدر و مادر می‌شود فرزند باید آن کار را ترک کند. غیر از آنکه آن عمل یک عمل واجب مثل نماز و روزه و … باشد. می‌توانیم به نحوی دیگر بیان کنیم که کسب اجازه از پدر و مادر توسط فرزند در انجام امور مختلف لازم و واجب نیست. اما آزار و اذیت پدر و مادر حرام است. و این مسئله مربوط به سن خاصی نمی‌شود. تا زمانی که پدر و مادر در قید حیات هستند این حکم نیز پابرجاست.

سؤالات متداول